Бошқа тенгдошлари қатори Алишер ҳам барча нарсаларга қизиқувчан. Унинг айниқса уй ҳайвонларига меҳри бўлакча эди. Ўғлидаги бу хислатни сезган отаси бир куни унга тоғдаги чўпон танишларидан кучукча олиб келиб берди. Ёш бўлса ҳам Алишер қишлоқдаги ит (маҳаллий тил билан айтганда “жайдари ит”)ларга қараганда “чўпон ит”лар анча бақувват, бўрибосар, қопағон бўлишини яхши биларди. У хурсанд бўлиб, кучукчани меҳр билан парвариш қила бошлади. Ўзича унга “Бўрибосар” деб ном ҳам қўйди. Мактабдан келди дегунча кучукчага қарар, таътилга чиққан пайтда эса дўстлари билан ўйнашни ҳам буткул йиғиштириб, уззу-кун кучукча билан бирга бўлди. Бўрибосар ҳам кун сайин ўсиб, Алишерга ўрганиб қолди. Таътил тугаб, ўқишлар бошланганидан ўн беш кун ўтиб, отасига мактабдан мактуб келди: “Ўғлингиз бешинчи синфда аъло баҳоларга ўқирди. Лекин, мана янги ўқув йили бошландики, дарсларни ўзлаштириши қийин кечаяпти, қизиқиши анча сусайган. Унга дакки беришингиз керакдир, балки кўп иш буюраётгандирсиз, яна билмадим. Айтморқчиманки, уни назорат қилинг, кўп ишлатманг. Ўқисин, боланинг келажаги устознинг, шу билан бирга ота-онасининг ҳам қўлидадир!”
.Ота мактубни ўқиб бўлган заҳоти ҳовлига чиқиб, атрофга қаради. Алишерни кучукча билан бирга кўрди ва баланд овозда: -Мактабдан келишингдан олдин бир киши хат ташлаб кетди. Яхши ўқимаётган экансан , бу кўппак ўқишингга таъсир қилганга ўхшайди, ё йўқотайми!?
Сўнгги сўздан Алишернинг кайфияти тушиб кетди. Ерга қараб:
-Йўқ-йўқ, ундай қилманг ота, шу бугундан бошлаб яхши ўқийман, фақат кучукчамни йўқ қилманг, - деб ёлворди.
Алишер шу кундан бошлаб ўқишга кўпроқ эътибор қаратди. Уйга берилган вазифаларни бажариб, рўзғор юмушларидан ортган пайтларда кучакчасини парвариш қилишни ҳам канда қилмади. Вақт ўтган сайин кучукча ҳам улғайиб, оила аъзоларидан ташқари бегона кишиларни ҳовлига йўлатмай қўйди.
Алишер ҳар куни мактабдан келганида биринчи бўлиб бўрибосари кутиб оларди. Бир куни у мактабдан келганида бўрибосари кутиб олмади. Ҳовлида сокинлик. Алишер бундан кўпам хавотирланмади. “Кўчага чиқиб кетгандир-да” деган фикр ўтди хаёлидан. Унинг хаёл суриб турганини кўрган онаси уйдан чиқиб:
- Болам, яхши келдингми? Итингни излаяпсанми? Отанг кўчадан ўтган кишини қопиб олаяпти, деб, бўрибосарингга заҳарли дори қўшилган егуликни бериб, сойга олиб бориб ташлади.
Онасидан бундай нохуш хабарни кутмаган Алишернинг баданидан совуқ тер чиқиб кетди. Вужуди титраб, кўзидан ёш сизиб чиқди. Юраги шу қадар тез ураётганидан гапиришга ҳам ҳоли қолмаганди. Шундай бўлсада у ўзида бир куч топиб, папкасини бир четга улоқтирганча, мактаб формасида сой томон югуриб бориб, бўрибосаридан айрилганини кўрди...
Шоҳжаҳон АБИРҚУЛОВ,
3-умумий ўртатаълим мактабининг 10 “А”-синф ўқувчиси.
