Кўча-кўйда, транспорт воситаларида, бекатларда тик турган онахон-у отахонлар ҳамда бамайлихотир уяли алоқасига термулиб ўтирган ёшларга дуч келган бўлишингиз табиий. Ёки бўлмасам, йўлакларда шошқалоқлик билан катталарга йўл бермасдан ўтиб кетаётган ёшлар ҳам йўқ эмас. Халқимизда ёши улуғни эъзозлаш, ўзидан каттага нисбатан ҳурмат каби тушунчаларни улар онгида уйғотиш биринчи галда тарбияга бориб тақалади.
Тарбия деганда биз нимани тушунамиз, у илмий адабиётда қандай ёритилган?
Тарбия - шахсда муайян жисмоний, руҳий, ахлоқий, маънавий сифатларни шакллантиришга қаратилган амалий педагогик жараён, инсоннинг жамиятда яшаши учун зарур бўлган хусусиятларга эга бўлишини таъминлаш йўлида кўриладиган чора-тадбирлар йиғиндисидир. Тарбия – инсоннинг инсонлигини таъминлайдиган энг қадимий ва абадий қадрият ҳисобланади.
Йўлакда ўзидан каттани кўрганда қўли кўксида салом-алик қилиб, йўл бераётган бола билан бунинг аксини ўзида намоён қилган болани олайлик. Қайси ҳолатда кексаларимиз, “тарбия берган отангга раҳмат” деган ибратли сўзларини беминнат айтишади. Демак, тарбия мана шундай кичик бир нарсадан бошланар экан.“Тома-тома кўл бўлур”, деганларидек, бу каби кичик ижобий хислатларнинг барчаси йиғилиб, комиллик сари элтувчи эзгу йўлларни очиб бораверади. Ҳар бир ёш йигит-қиз ҳам ўзининг ўрганган ва билганларини ака-ука, опа-сингилларига етказса, нур устига аъло нур бўлади. Бу оз бўлсада катта ҳаёт йўлида асқотади, албатта.
Тарбияга нисбатан асло бефарқ бўлмаслик лозим. Ота-боболаримиз, момоларимиз ўгитлари, панду-насиҳатларига амал қилган ҳолда собитқадамлик билан юксак марралар сари ҳаракатлансак, улкан чўққиларни забт этишимиз, шубҳасиз.
Шахрибону УМИРБОЕВА,
ЎзДЖТУ 1-босқич талабаси.
